Poem 1

ကမ္းနားသစ္ပင္မ်ား

တေရြ႕ေရြ႕နဲ႕

ေဟာင္းႏြမ္းလို႕လာတဲ့ ေန႕စြဲရယ္
ႏွစ္ခ်ဳိ႕ျမစ္က်ဥ္းငယ္ရဲ႕ နိမိတ္ပံုအတိုင္း
စိတ္ဓာတ္ေတြ တေျမ့ေျမ့ ေျခာက္ခန္းခဲ့ရၿ႔ပီ။
ဒီေကြ႕မွာ ဒီတက္နဲ႕

ဟိုေကြ႕မွာ ဟိုတက္နဲ႕
ေလွာ္ခတ္႐ုန္းကန္ရင္း

ေသာင္ထြန္းတဲ့ သဲျပင္မွာ
နစ္မြန္းရေတာ့မွာလား ဘ၀ေတြက.... ။
ဘယ္သူမွ မတိုက္တြန္းဘဲ
ေကြကြင္းမႈေပါင္း ေသာင္းေျခာက္ေထာင္နဲ႕
ရင္ဆိုင္ခဲ့ရတဲ့ ဒီစိတ္
Over Time ထဲ နစ္ေမာရင္း
ေရာင္စံုလင္းတဲ့ သြပ္မိုးေအာက္မွာ
ၾကယ္ေရာင္နဲ႕လမင္း ေပ်ာက္ဆံုးခဲ့ၾကရတယ္...... ။
လူအေျပာင္းလဲ ေၾကးေျပာင္းလဲနဲ႕
ပံုေသ၀င္ေငြထက္ ပိုႏိုင္ခဲတဲ့ ဒီဒုကၡလစာေအာက္
ဘယ္သူေတြ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ထိ
လကုန္ရက္တိုင္း ႀကိတ္မွိတ္ငိုေၾကြးေနၾကရၿပီလဲ..... ။
“ေခါင္းအေပၚမွာ ေသြးခ်င္းခ်င္းရဲေနပါေစ
ဘယ္ေတာ့မွ ဦးမၫႊတ္ဘူးဆိုတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခင္ဗ်ား...
အလုပ္သမားေလွ်ာ့ခ်ေနတဲ့ တိုင္းျပည္မွာ
အေဖ့သားသမီးေတြေလ....
အလုပ္လက္မဲ့ငတ္မြတ္ေနၾကရေလရဲ႕... အေဖ”
ေအးဂ်င့္ေတြကို ဦးၫႊတ္လို႕
အဘိုးေခၚ အမ်ဳိးေတာ္ကာ အလုပ္ေမွ်ာ္ေနၾကရရွာေလရဲ႕...
“အို... အဖ ႏိုးထၾကည့္လွဲ႕ပါဗ်...” ။ ။

ဥကၠာပ်ံ - ဘီလူးကၽြန္း